Ons laatste reisverslag kwam vanuit Bali. Het is ook deze keer weer een lang verslag, sorry, maar er is ook zoveel te vertellen.

8/1: In alle vroegte vertrekken we naar Gili Trawangan. We hebben een ticket voor de fast boat, die in ca. 2 uur naar Gili vaart. Bij de haven aangekomen blijken de golven te hoog en kan je alleen met de slow ferry komende 2 dagen. Dan maar de slow ferry die er 5 uur over doet. Maar de reis is dan heel anders, eerst op de ferry, die vervolgens 1,5 uur wacht met uitvaren, er maar 3 uur over doet ipv 5, maar omdat ie te vroeg is nog 1,5 uur voor anker moet voordat ie de haven van Lombok in mag. Iets dat te vroeg komt hier, daar zijn ze niet aan gewend! Vervolgens van de boot, in een busje met 12 medereizigers terwijl het busje toch echt voor 8 personen is. Met de bus naar de andere kant van Lombok, 1,5 uur, voor een boot (sloepje) naar Gili. De zee is zeer onstuimig en niemand lijkt echt enthousiast. Na 1 uur wachten gaan de boten dan toch weg. De sloep schommelt als een dolle en een half uur lang doet iedereen schietgebedjes om veilig aan de overkant te komen! De helft heeft zelfs een zwemvest aan, incl. Ilona, dus dat zegt wel wat. We komen veilig aan na een reis van 12 uur en lopen naar ons resort aan het strand. Nooit meer, terug met de fast boot! Op Gili Trawangan rijden geen auto's, enkel paard met wagen. Veel leuke barretjes aan het strand, we komen onze tijd wel door! Het eiland is ca. 4 x 2, we besluiten het eiland rond te lopen (ja echt, lopen). Zelfs op een eiland lukt het ons nog om de weg kwijt te raken. We denken een kortere weg te weten binnendoor. Dan zitten we ineens in de rimboe, waar alleen lokale bevolking loopt. Koeien, kippen en kokosnoten zien we genoeg, maar geen bordjes. Het pad wordt ook steeds slechter. Er wordt enkel in de toeristische gebieden bestraat schijnbaar. Eindelijk bereiken we de hoofdstraat weer. Na een tocht van 2,5 uur besluiten we even geen actie meer! We eten 's avonds op de markt, hier staan wel 10 verschillende lokale mensen te bbq-en en te wokken. Je kiest wat je lekker lijkt, bij verschillende kramen en aan grote tafels zit iedereen te smullen. Dit is echt heerlijk eten en bijkomend voordeel is dat ze hier geen 21% belasting heffen op de rekening zoals in de restaurants.

10/1: De verjaardag van Ilona. Er zijn 's ochtends al berichtjes, echt heel leuk! We gaan lekker naar het strand, er zijn slechtere manieren om je verjaardag door te brengen! Zwemmen, zonnen, snorkelen. Dat lukt in Nederland niet in januari! 's avonds eten we weer heerlijk en besluiten we de waterpijp te proberen, dit kan bij ons resort, aan het strand, liggend op een kussen, lurken aan een waterpijp met een glaasje wijn. We voelen ons even als een sjeik.

13/1: Na heerlijke dagen luieren aan het strand vertrekken we terug naar Bali, weer naar Ubud. Daar moeten we ons paspoort met de verlenging van het visum ophalen. We slapen in dezelfde Homestay, met de heerlijke pannenkoeken en vers fruit als ontbijt! We moeten weer met de slow ferry want de speedboten varen nog steeds niet vanwege de hoge golven op open zee (tot 7 meter hoog zeggen ze), maar nu weten we wat ons te wachten staat, dat scheelt. De reis duurt 2 uur minder dan de heenweg, we zijn dus redelijk op tijd terug in Ubud. Wat is het heerlijk als je de weg naar je guesthouse gewoon weet en weet waar je 's avonds moet gaan eten! We relaxen, huren een scooter en genieten van onze laatste dagen op Bali. En, onze visa zijn verlengd! We mogen wat langer blijven. In ons guesthouse zit een Frans echtpaar, ca. 75 en ze spreken geen woord Engels. Da's best lastig als je een kamer wilt. Ze vragen of wij Frans spreken, en natuurlijk zoals altijd, als je zegt een beetje, dan zit je ineens midden in een Frans gesprek dat je dan moet vertalen naar Engels. We krijgen het er warm van! We komen eruit en spijkeren de laatste 2 dagen nog even ons Frans bij. Er is niemand die Frans spreekt en die mensen willen af en toe een gesprekje aanknopen. Soms met handen en voeten, maar ze begrijpen het!

16/1 We vertrekken naar Java. Eerst naar Ubung, de busterminal. Stevig onderhandelen over de prijs van een busticket. Ze vragen 100, we komen uit op 60. Dan naar Gilimanuk waar de veerdienst naar Java, Banyuwangi, vertrekt. We hebben natuurlijk weer een bus die het onderweg begeeft, maar de buschauffeurs zijn hier ook monteurs, du na een half uur kunnen we weer verder. De overtocht duurt een half uurtje, met een boot een beetje zoals de vroegere PSD, maar dan oud en verroest. De auto's gaan aan de zijkant naar binnen en worden alle richtingen op geparkeerd. Aan dek boven schalt de karaoke door een mega box! Het is op het water net als op de weg, tientallen boten, de een nog aftandser dan de andere die moeten aanleggen! Klok gaat in Java weer een uur terug. We nemen een bemo als we van de boot af konen en dan is nog een kwartiertje naar ons hotel. De hotels in de omgeving van Ijen staan allemaal slecht aangeschreven. Wij hebben de minst slechte gekozen, maar die is ook niet om naar huis te schrijven! Slechte bedden, veel vliegen bij het ontbijt en vlakbij de moskee! Da's even wennen na Bali, maar ja, we zijn in een moslim land ten slotte. En Banyuwangi is om depressief van te worden, wat een grauwe stad. En we zijn volgens ons echt "the only tourists in the village". De regendouche die we hebben is dan weer wel heerlijk. En het is niet anders, wil je Ijen zien, moet je hier in de buurt slapen. We regelen een tour naar Ijen, de krater met zwavelmeer. En de reis naar de volgende bestemming: Mount Bromo, een nog werkende vulkaan. We besluiten in Malang te verblijven, wel wat verder van Bromo, maar omdat voor de hotels rond Bromo hetzelfde geldt als Ijen, liever een iets langere tour naar Bromo dan weer in een gribus hotel!

19/1: Ijen: om 5 uur worden we met een jeep opgehaald om naar Ijen te gaan. Vroeg, maar gezien het regenseizoen de beste tijd. Het is een uur rijden vanaf Banyuwangi, en de rit gaat eerst door de rijstvelden, daarna plantages met koffie, kaneelbomen en kruidnagelbomen. Daarna door de jungle. We worden afgezet bij de ingang van het park wat op 1800 meter hoogte ligt. De gids gaat mee. Eerst een bak koffie op dit veel te vroege uur en dan zijn we klaar om naar boven te gaan. We moeten 3 kilometer klimmen tot 2300 meter om in het zwavelmeer te kunnen kijken. De zwaveldragers komen ons al tegemoet. Die beginnen 's nachts omdat de temperatuur dan nog heerlijk koel is. Ze halen de zwavel uit de krater en sjouwen dit in rieten mandjes aan een stok op hun schouder naar boven en dan naar beneden. Ze hebben vaak niet meer dan een paar afgetrapte rubber laarzen of teenslippers aan. Sommige zijn zelfs blootsvoets! Ze nemen per keer 60 tot 90 kilo mee naar boven, veel meer dan hun lichaamsgewicht. Wij klagen niet meer over de steile klim en blaren van onze schoenen. We zijn er gewoon stil van. Diep respect voor deze mannen. Ze krijgen 780 roepia voor 1 kg zwavel. Dit is omgerekend 6 eurocent! Het maximum is 2 x per dag de krater in. Zonder mondkapje of welke bescherming dan ook. De tocht naar boven is mooi, eerst door groene landschappen, maar hoe dichter bij de krater, hoe dorder als wordt. We hebben sigaretten en snoepjes gekocht omaan de mannen te geven, vaak vragen ze er ook al om. Ze willen dan ook dat je een foto maakt. Ze poseren rustig met 90 kg op hun nek. Als we hoger en dus dichter bij de krater komen doen we onze sjaals voor ons mond, de lucht is niet te harden, net rotte eieren en je voelt het prikken in je keel. Dit is niet gezond! Bij de krater aangekomen zie je een azuur blauw meer, zo mooi, om stil van te worden. Het is het zuurste meer ter wereld. In de krater wordt zwavel gewonnen. Grote keramische pijpen lopen langs de kraterwand omhoog en vangen de ontsnappende zwavelgassen, die condenseren en zich onderaan de leiding ophopen tot grote, gele plakken zwavel. Deze plakaten worden vervolgens in stukken gebroken, in manden geladen en uit de krater gedragen door de zwaveldragers. Een steil, rotsachtig pad leidt de mannen uit de krater. Je ziet dan ook gelijk hoe diep de zwavelwerkers de krater in moeten. Niet te geloven. En dan voor dat geld. Robin probeert een mand op zijn schouder van 75kg. Hij krijgt 'm niet van de grond, dus tillen ze de mand op zijn schouders. Hij houdt het 20 seconden vol, het is echt onvoorstelbaar zwaar. We genieten een poos van het uitzicht en kunnen alleen maar heel stil zijn van bewondering voor deze mensen. De weg terug naar beneden is lastig, veel losse steentjes en daardoor ga je vaak bijna onderuit. We worden ingehaald door de zwaveldragers...... De BBC heeft een documentaire gemaakt over Ijen:

http://www.youtube.com/watch?v=NQULD1GRoGw&feature=youtube_gdata_player

Om 14 uur zijn we terug in het hotel, nadat we eerst nog langs het station zijn geweest om ons treinticket naar Malang te boeken, de volgende bestemming. Vertrek: 5 uur 's ochtends!! De treinreis duurt ca. 8 uur en kost ons 3 euro, voor 2 personen. Als we in ons hotel zijn en even bijkomen van het vroege opstaan, wordt er op de deur geklopt. Twee dames met een gift for Mr Robin. Blijkt dat we van het tour bureautje twee mokken krijgen met een foto van Ijen en onze namen er op!

20/1: Deze dag begint voor ons op een onmenselijk tijdstip: om 3.30 uur gaat de wekker. We worden om 4 uur opgehaald door de taxi om naar het station te gaan voor de trein van 5 uur! Stipt op tijd vertrekt de trein, daar kan de NS een voorbeeld aan nemen. Rijstvelden tot zover je kunt kijken en huisjes soms bijna op het spoor. Om de haverklap komen ze langs met eten of drinken. Om 8 uur ’s ochtends zitten we aan de nasi, met een spiegelei. En koffie, die is zoals altijd hier met 10 klontjes suiker, en als je gewend bent zonder te drinken is dat heel veel. Er komt nog een band langs, saté-verkopers, loempia-verkopers, aan eten geen gebrek! Maar de grootste attractie in de trein zijn wij. Ze komen ons echt bekijken, heel bijzonder. Om 13 uur arriveren we dan in Malang. De taxichauffeur zegt dat ie weet waar het hotel is, maar na een paar rondjes blijkt toch weer dat dat niet zo is. Maar dat zullen ze nooit zeggen, da's nl. heel onbeleefd. De GPS op de telefoon biedt de oplossing. Malang is een middelgrote stad, tenminste zo noemen ze dat hier, 1 miljoen inwoners. Het is er koeler omdat het hoger ligt. Om naar het centrum te gaan, ga je langs de weg staan en hou je een bemo aan, die je voor 0,20 eurocent pp in het centrum afzet. We lopen wat rond, boeken een treinticket naar Yogjakarta en een tour naar de Bromo, de beroemdste (werkende) vulkaan op Java. We doen een zonsopgang tour en worden dan om 1:30 uur (!!) opgehaald. Het is 2 uur rijden naar de vulkaan over een enorm slechte weg door de bergen naar de verzamelplaats. Daar moeten we over in een stoere jeep. Nog een half uurtje naar boven en dan zijn we bij het uitkijkpunt. Het is er druk en berekoud! We staan ca 3000 meter hoog. We doen eerst een bak koffie en wachten dan op de zonsopgang. Het is mistig en we vrezen het ergste, maar ineens breekt de lucht. Heel mooi. Nog een bak koffie en terug in de jeep om naar de Bromo zelf te rijden. De vulkaan heeft in 2010 nog een uitbarsting gehad en je rijdt door een lava landschap naar de voet van de vulkaan. Er is ook een tempel, die na de uitbarsting opnieuw is gebouwd. De oude is geheel verloren gegaan. Bij de voet van de vulkaan kun je, als je het niet ziet zitten met een paardje naar boven, uiteraard nadat je eerst flink hebt onderhandeld met de eigenaar. Wij gaan te voet, vergeleken bij de Ijen krater is dit een eitje. Nadat we bovenop zijn geweest en in de krater hebben gekeken gaan we terug naar het busje en terug over de slechte weg naar het guesthouse. We krijgen ontbijt als we terug zijn, nemen een douche en gaan toch nog maar even slapen.

24/1: We gaan per trein naar Jogjakarta. Deze keer hebben we een executive kaartje, een stuk luxer dan onze treinreis naar Malang en een beter tijdstip om te vertrekken. Je hebt een luxe stoel en airco, en er is catering. De verkopers mogen hier niet binnen en da’s wel jammer, dat geeft toch een beetje kleur aan zo'n reis! Het is 390 km naar Jogjakarta, een universiteitsstad met 3,5 miljoen inwoners. Vanuit Jogja doen we de beroemde Borobudur, Prambanan en de vele dingen die Jogja te bieden heeft. We blijven een week, dus hebben alle tijd. Ons hotel ligt in een leuk straatje met heel veel restaurantjes en barretjes. Da's wel lekker. Ook tourbureautjes en heel veel fietstaxi's. Dat was alweer een poos geleden. Het is laagseizoen en ze smeken bijna of ze je mogen rond rijden. Het is warm hier, ruim 35 graden. In Malang was het een stuk koeler omdat dat veel hoger ligt. We verkennen de stad met een fietstaxi, Sultan's Palace, Chinatown en Maliboro Street,de winkelstraat in Yogya. We boeken de sunrise tour naar de Borobudur, in combinatie met Pram Banan. Lekker weer om 3.30 uur op!! Het treinticket naar Jakarta wat we willen reserveren blijkt duurder te zijn dan een vliegticket! Dan maar weer vliegen, met Air Asia, nog even en ze leggen de rode loper uit als we komen! De was weg gebracht (1 euro voor 3,5 kg was!) en gezocht naar een Lonely Planet van de Filipijnen, onze volgende bestemming. Deze keer een nieuwe gids. In Indonesië hadden we nl een LP gekocht in een 2e hands zaakje, ergens anders vonden we ze niet, maar hiervan ontbraken zo'n 200 pagina's, van Java! We gaan hiervoor naar de book market, een markt van 2 verdiepingen, met 124 boekenwinkels! We gaan met de meest gebruikte vorm van vervoer hier, de fietstaxi. We geven aan dat we naar de book market willen. I know zegt hij, we spreken een prijs af en stappen in het veel te krappe bakje. Je legt je leven letterlijk in handen van de bestuurder. Kris kras door het verkeer, tegen de richting in, en overal, voor je, naast je zijn er scooters en auto's. En op dat moment ben je de langzaamste op de weg! Maar het verkeer is hier zo op elkaar ingespeeld dat er eigenlijk bijna nooit iets gebeurd. We hebben 2 aanrijdingen gezien tussen scooters, met enkel blikschade. En dat in 6 weken. Geen slechte score in een land waar je rijbewijs gewoon te koop is! Een kwartier later zet de bestuurder ons af, en we kijken rond, alleen maar vogels!! Zijn we bij de bird market! Book of bird is natuurlijk bijna hetzelfde. Weer terug in het bakje en nu helemaal naar de andere kant van de stad, 35 graden, de zon brand genadeloos. Maar uiteindelijk bereiken we dan toch de book market. Beetje jammer dat er geen Lonely Planet te vinden is. Dan maar in Jakarta een nieuwe poging wagen. We hebben goede wifi hier, dus we houden een belmiddag.

28/1

Om 3.30 uur gaat de wekker, en we nemen ons voor dat dit de laatste zonsopkomst is die we doen! Om 4 uur rijdt de auto voor en gaan we op pad naar de Borobudur en aansluitend Pram Banan. Samen met nog 2 Nederlanders en 2 Fransen. Onze chauffeur is een fan van formule 1 denken we, hij scheurt met de Suzuki zo hard dat het net is of we opstijgen. De Franse voorin heeft denken we 25 bijna doodervaringen! Eerst naar het uitkijkpunt. De auto wordt geparkeerd in een dorp en vervolgens klimmen we omhoog. Vanaf hier kijk je op de Borobudur en 2 vulkanen. We krijgen koffie en eten ons meegebracht ontbijt op. De bewolking trekt langzaam weg en we hebben het mooiste uitzicht wat je je kunt voorstellen. Kijk maar naar de foto's. Na een uurtje terug naar beneden glibberen en gas naar de Borobudur. We krijgen allemaal een sarong om en kunnen de trappen opklimmen. We moeten nog wel eerst met iedereen op de foto. Stel je voor: een familie portret met op de achtergrond de Borobudur en dan 2 blanken tussen een Indonesische familie! De Borobudur is prachtig. Nog niet zo lang geleden (10/2010) zat ie nog helemaal onder de as van een vulkaan uitbarsting van de Merapi. Verder naar Pram Banan. De zon zit er inmiddels helemaal door en het is weer heet!! Pram Banan is ook heel mooi en staat net als de Borobudur op de werelderfgoedlijst van Unesco. Om 1 uur rijden we terug naar Yogyakarta. Het verkeer is nu zo druk dat onze chauffeur z'n race kwaliteiten niet in praktijk kan brengen gelukkig. De rest van de tijd in Yogya luieren we bij het zwembad, genieten van het heerlijke eten hier en bereiden ons al een beetje voor op onze volgende bestemming, de Filipijnen. Op de laatste avond tijdens het eten breekt er een stuk van Robins tand. Dat wordt naar de tandarts in Jakarta.

31/1: We vliegen naar Jakarta en nemen de bus naar het guesthouse. Tsja, wat zullen we eens van Jakarta zeggen? Druk, rommelig, lawaaierig, teveel verkeer en teveel mensen. Rijkdom tegenover armoede. Het is voor ons een doorreis locatie, we moesten hier naar toe omdat onze vlucht naar de Filipijnen vanuit Jakarta vertrekt, maar anders zouden we zeker niet zijn gegaan. Maar het was wel een goede locatie om een tandarts te vinden die Robin z'n tand kon repareren.

De 6 weken Indonesië zijn voorbij gevlogen, en dat terwijl we niet eens alle grote eilanden hebben gedaan. Indonesië was voor ons:

- 20 - 30 jaar terug in de tijd

- heerlijk eten

- super hartelijke mensen

- mooie natuur (rijstvelden, vulkanen, jungle en strand)

- lange reis-afstanden

- wij waren vaak de attractie, als blanken

- rijkdom tegenover heel veel armoede

- record vroeg op staan voor zonsopgang (3x)

Ons volgende verslag komt uit de Filipijnen, onze volgende bestemming voor 7,5 week. 3/2 vliegen we naar Clark, en van daaruit gaan we eerst naar het noorden: Banaue, Sagada en Batat. Daarna zakken we af naar de eilanden, maar daarover volgende keer meer!

Tot de volgende!!

Groetjes Robin en Ilona

Mochten jullie ons rechtstreeks willen mailen, dat kan op robinenilonaopwereldreis@gmail.com!