In Nieuw Zeeland wonen 4,5 miljoen mensen en het land is 8 x zo groot als Nederland. Voor iedere inwoner zijn er 9 schapen, oftewel 40 miljoen. De seizoenen zijn net omgekeerd. Hier is het herfst, in Nederland lente (tenminste dat zou het moeten zijn). Je kunt hier al je geld kwijt in een korte tijd als je wilt, alles wat een adrenaline kick geeft kun je hier doen: bungee jumpen, sky diving, power jet race, teveel om op te noemen, maar thrill seekers kunnen hier hun hart ophalen! Wij hebben een hele ambitieuze planning,in 2,5 week Zuider en Noorder eiland! Veel km's maken dus.

17/4: Zuidereiland

We vliegen naar Christchurch, waar we onze camper moeten ophalen. Horloge weer 2 uur vooruit, het verschil met Nederland is nu 10 uur. In Australië hebben we kunnen oefenen met de camper, we zijn er dus gelijk mee weg. Het regent pijpenstelen! Wat een welkom.Hup naar de supermarkt en naar de eerste camping. Het is al donker, we zien dus niets van de omgeving, maar dit stuk is toch niet mooi. Dat begint pas vanaf Oamaru. Het is koud!! Dat zijn we al een maand of 7 niet meer gewend. Lange broek en lange mouwen. De volgende dag beginnen we aan onze route, eerst naar Mount Cook via Oamaru en Moeraki. Gelukkig schijnt de zon weer. Het is de droogste tijd in Nieuw Zeeland sinds heel lang, de rivieren staan bijna allemaal droog. Dat zou je gister met de regen niet gezegd hebben! We rijden langs de Moeraki Boulders, grote ronde stenen op het strand. Heel vreemd om te zien. Men weet ook niet hoe die daar terecht zijn gekomen. We gaan verder richting Mount Cook. We overnachten op een free campsite vlakbij Lake Tekapo en Mount Cook. De volgende dag hoeven we niet ver. Het is volop herfst in NZ. De temperatuur overdag is ca. 10 graden, 's nachts tussen 5-10. Even geen bikini's, slippers en korte broeken, maar lange broeken, vest/trui en sokken! Onderweg is de natuur al schitterend, Lake Tekapo is mooi, maar Lake Pukaki is adembenemend! Azuurblauw water, zo fel dat het bijna nep lijkt. Jammer dat het zwaar bewolkt is, anders zou het vast nog mooier zijn. We zitten hoog, dus het is berekoud. We hebben een camping bij Mount Cook, aan het meer. Tot overmaat van ramp gaat het ook nog regenen. Er is gelukkig een gezamenlijke keuken en eet ruimte (met open haard!). We besluiten de volgende dag verder te gaan naar Milford en terug naar Cook te komen op de terugweg. We willen de gletsjer zien en dat is natuurlijk niks als het regent. Het heeft vannacht zelfs gesneeuwd hoog in de bergen, de toppen van de bergen zijn wit als we vertrekken! We gaan door naar Queenstown en naar Te Anau. Queenstown is een leuk stadje, met leuke cafeetjes, winkeltjes en ligt schitterend aan het Wakatipu meer. Lekker een bak koffie gedaan bij de open haard, erg welkom bij slechts 7 graden en een snijdende wind! Als we door rijden naar Te Anau klaart het helemaal op gelukkig. We zoeken een camping en kijken hoe we de volgende dag het beste naar Milford Sound kunnen. Strakblauwe lucht! Goed gepland! De route naar Milford Sound is bijna mooier dan Milford Sound zelf. De rit door de bergen duurt 2 uur, en is geweldig. De mirror lakes zijn mooi en samen met bussen vol Japanners rijden we verder naar beneden. Als we bijna beneden zijn trekt het helemaal dicht en gaat het regenen. Het droogste seizoen sinds lange tijd??? Maar zelfs met grijze lucht en een spat regen is het mooi. Als we terug uit de bergen rijden is de lucht weer strak blauw, de wolken hangen gewoon in het dal bij Milford, waar het ook 200 dagen per jaar regent. We maken ook kennis met de sandflies, kleine fruitvliegjes die heel gemeen bijten en nog irritanter zijn dan muggen. Die zitten gelukkig alleen aan de westkust van zuider eiland. Terug naar Queenstown dan om verder naar het noorden te gaan en nog langs Mount Cook. Hadden we al gezegd dat het heel koud is hier? Vooral 's nachts! De kachel in de camper wordt vaak gebruikt. De omgeving van Queenstown is gebruikt voor de film de Lord of the Rings. Je kunt ook tours doen naar het dorp dat is gebouwd voor de film, op het noorder eiland. Wij zijn geen fans, maar we kunnen wel begrijpen dat dit gebied is gekozen, ontzettend mooi. We rijden naar een camping net buiten Queenstown aan een meer. 's Ochtends bij het ontbijt hebben we het mooiste uitzicht. We gaan door naar Mount Cook, 300 km vandaag te doen. Dwars door hobbitland. In Mount Cook willen we de tasman trail doen, een wandeling tot aan de gletsjer. We vallen in herhaling, maar het is zo mooi op de weg hier naar toe: besneeuwde bergtoppen, meren, schitterende heuvel landschappen. We koken heerlijk in de gezamenlijke keuken (met open haard) en wassen alle was, incl beddengoed omdat we een ongelukje hadden met een fles soja saus die onderweg in het kastje boven het bed omviel en we het pas merkten toen ie leeg was..... We leren een ander Nederlands stel kennen die ook aan het rondreizen zijn. Dat is het leuke van zulke campings met gezamenlijke keukens en eetruimtes. Eten, wijntje, open haard en verhalen uitwisselen (en geld in de droger blijven doen omdat het dekbed niet droogt!). Een hele invasie van Chinezen die de keuken in no time veranderd hebben in een Chinees restaurant, incl Chinese muziek. Alleen het afhaalluikje ontbreekt.

Als we wakker worden is er een strakblauwe lucht, precies zoals we hadden gehoopt. Snel ontbijten en om 8 uur zijn we op weg naar de wandelroute naar Mount Cook. We parkeren de auto onderaan de berg en om 9 uur (ja echt!!) zijn we boven om van het uitzicht op de gletsjer en Mount Cook te genieten. Als we terug naar beneden gaan komt de eerste bus Japanners al aan. Wij hadden de top van de berg en het uitzicht voor onszelf! Als we terug zijn in de auto gaat het lampje van de bezinemeter branden. Hmmmm, pompen zijn hier in de bergen niet dik bezaaid, en het volgende dorp is 30 km verderop, heuvel op! Met samengeknepen billen rijden we naar de pomp! Maar we redden het! Op naar de volgende bestemming.

23/4: Fox Glacier staat op het programma vandaag. Dit plaatsje is ontstaan vanwege toeristen die naar de gletsjer komen. We zijn gekomen voor de gletsjer, de wandeling is mooi, naar het ijs van de gletsjer. Een stijle klim, maar de moeite waard. Overal zie je watervallen uit de bergen opdoemen. We horen het geraas van vallend ijs. Overal wordt ook gewaarschuwd niet van het pad te gaan, omdat er dagelijks ijsblokken ter grootte van een camper (we weten niet welk merk) naar beneden komen. Ook hangen er krantenartikelen over toeristen die toch op eigen houtje van de paden afgingen en bedolven zijn onder ijs. Ook maken we nog een wandeling naar het Lake Matheson meer. De wandeling blijkt rond het hele meer te zijn en na de klim op de gletsjer hebben we hier niet meer zo'n behoefte aan. Hit the road Jack, we vertrekken weer. De route die ons weer naar de volgende bestemming brengt is dwars door de bergen en bossen. Enorme klimmen, zo stijl dat je denkt gaat ie het halen de camper? In de bergen kun je op een half uur tijd alle soorten weer hebben. Het ene moment schijnt de zon en is de lucht blauw, daarna mist en regen, dan weer zon, heel vreemd. We komen langs de westkust, de Tasman zee en Punakaiki, waar de beroemde Pancake Rocks liggen. Die naam hebben ze omdat ze bestaan uit laagjes en het daardoor net een stapel pannenkoeken is. In Westport vinden we het genoeg voor vandaag, het is al best laat en bijna donker. We doen 1 x luxe en gaan uit eten en zoeken daarna een camping. We vinden een free camping aan de zee! De volgende morgen als we wakker worden regent het pijpenstelen. Maar na het ontbijt klaart het op en breekt de bewolking open en wordt de lucht weer blauw. We gaan naar Tauranga Bay om zeehonden te zien. Die zitten hier onder de kust in hele grote groepen. Er zitten er wel 50! En ze liggen allemaal lekker in het zonnetje, er zijn ook baby zeehonden. Het is Anzac Day 25/4), een soort dodenherdenking voor Australië en Nieuw Zeeland. Het is hier een officiële dag, alles is gesloten. We gaan naar Nelson en naar Marlborough Sound. We gaan dan weg van de westkust en zijn dan ook verlost van de Sandflies, echt, vergeleken hierbij is een mug zoiets als een lieveheersbeestje! We rijden door de streek Marlborough die bekend staat om z'n wijn. Heel veel wijngaarden en fruit. We overnachten in Nelson en vertrekken 's ochtends richting Marlborough Sounds. Het is een stuk van 140 km, en de navigatie geeft al aan dat we er 4 uur (!) over gaan doen. Dwars door de bergen. Het is onze laatste dag op het Zuider eiland, morgen met de boot naar Noorder eiland. De Marlborough Sounds mogen zich geen fjorden noemen omdat ze niet zijn uitgesleten door een gletsjer, maar ze doen niet onder voor fjorden. Slingerend door de bergen is het een prachtige route. We vinden een camping aan zee vlakbij Picton, waar de boot naar Noord vertrekt.

27/4: We gaan beginnen aan deel 2 van Nieuw Zeeland. We gaan met de boot naar het Noorder eiland. De overtocht duurt 3,5 uur door Cook Street. We zien dolfijnen en genieten van de overtocht. Als we midden op Cook Street zijn is er niet veel meer te zien dan water, dus we bergen de camera op. Nog geen 10 minuten later een walvis! We zijn zo hyper en gefascineerd dat we vergeten snel de camera te pakken. En het is echt seconden werk, het is niet zo dat ze heel lang boven blijven tot jij die ene waanzinnige foto kunt maken! Tegen de tijd dat we beseffen dat we dit bijzondere moment moeten vastleggen is het te laat, hij verdwijnt onder de oppervlakte en laat zich niet meer zien! Wat is dat bijzonder een walvis in het wild. We laten Wellington achter en rijden door naar Lake Taupo, een te lange rit om in 1 keer te doen, dus halverwege overnachten we. Op Zuider eiland waren plaatsnamen soms lastig uit te spreken, op Noorder eiland is het bijna niet te doen. Wat dacht je van: Paraparaumu, Wainuiomata of Paekakariki. Plaatsjes waar we doorrijden. Je kunt merken dat het op het Noorder eiland dichter bevolkt is, 2/3 van de bevolking woont hier. Hier heb je de weg niet meer voor jezelf. Het eerste stuk naar Lake Taupo is weer niet het mooiste, maar eenmaal van de "snelweg", de bergen in is het weer hartstikke mooi. Heel anders dan zuid. En 10 graden warmer, heel fijn. De slippers en de korte broeken worden weer tevoorschijn gehaald. Na Lake Taupo door naar Rotorua, de vulkaan hoofdstad van de wereld. Onderweg passeren we de hoogste vulkaan van NZ, Mount Ruapehu. Daarvoor liggen er nog 2, Mount Ngauruhoe (beter bekend als de Mountain of Doom uit de film Lord of the Rings) en Mount Tongariro. Nergens zijn zoveel vulkaanverschijnselen samengebald in een klein gebied als hier. We camperen "wild", net voor Rotorua, bij een mooi meer. De plaatsnaam: Rerewhakaaitu.

29/4: De volgende dag vertrekken we vroeg om naar het Wai-otapu park te gaan. Wat we daar zien lijkt bijna niet echt, zo apart, dat kun je niet omschrijven, daarvoor moet je echt de foto's bekijken! En dit allemaal door de vulkanische ondergrond. We zien kraters, stomende meren waardoor je soms geen hand voor ogen ziet, 'champagne pools' met bubbelend water, een gifgroen meer, kokende modderpoelen en geisers. De geur van zwavel (rotte eieren) hangt overal in het park. Overal hoor je geborrel en gepruttel en zie je rookpluimpjes. Lady Knox is een geiser net buiten het park en wordt dagelijks tot eruptie gebracht om 10:15 uur, met een soort van zeeppoeder. Als ze dit niet zouden doen is er ook een eruptie, maar dan weet je nooit hoe laat. Nu kun je er bij zijn. We vervolgen onze weg naar het noorden. We willen de resterende tijd gebruiken voor Waipona Kauri Forest, Bay of Islands en Auckland. Een ambitieus rondje, maar wel te doen. We rijden door Matamata, waar het hobbitdorp ligt dat is gebruikt voor Lord of the Rings. We overnachten op een camping net na Auckland.

30/4 Terwijl Nederland zich opmaakt voor de troonswisseling, gaan wij naar het Kauri Forest waar je de Kauri bomen nog vindt, de op een na hoogste boom ter wereld. Hier maakten de Maori's, de oorspronkelijke bevolking van NZ, vroeger hun kano's van. Europeanen hebben deze bomen zoveel gekapt voor oa masten van boten, dat er nu bijna geen meer zijn. Eerst langs De Kai Iwi Lakes voor koffie met een chocoladebroodje (bij gebrek aan een Oranje Tompouce). De Kauri bomen zijn echt reusachtig, en kaarsrecht. Voordat we het bos in gaan moeten we eerst onze schoenen inspuiten om ziektes die je zou kunnen meenemen onder je schoenen, te voorkomen. Hoe noordelijker je komt, hoe meer afstammelingen van de Maori's, je ziet. We vervolgen onze weg langs Bay of Islands en via Kawakawa, waar het beroemde openbaar toilet staat dat ontworpen is door architect Hundertwasser. We zoeken een camping op, op de weg terug richting Auckland.

1/5: we verblijven nog 2 nachtjes in Auckland, voordat we de camper in moeten leveren. We gaan de stad in, met openbaar vervoer, de camper laten we lekker op de camping. We doen de laatste inkopen voor Cook. Daar is niet alles verkrijgbaar of heel duur. Dus wat we mee kunnen nemen, nemen we mee. En dan zit onze tijd in Nieuw Zeeland er echt op!

Nieuw Zeeland heeft ons echt verrast met besneeuwde bergtoppen, blauwe spiegelgladde meren, gletsjers, watervallen, mysterieuze mossy forests, kliffen, kusten met rotsformaties en stranden. Net of van al het mooie op de wereld een beetje is genomen en zo Nieuw Zeeland is opgebouwd. Het is een groot national park. En dat geldt vinden wij, meer voor het Zuider dan voor het Noorder Eiland. Zuider eiland was onze favoriet. We hadden eigenlijk te weinig tijd, waardoor we iedere dag veel kilometers moesten maken. We hebben in 2,5 week ruim 4600 km gedaan. Als we het vooraf geweten hadden,hadden we iets meer tijd genomen voor NZ, maar da's achteraf. We kunnen nu 3,5 week luieren op een droomeiland: Aitutaki, behorend bij Cook Islands. En we krijgen zomaar een dag extra! We vliegen op 3 mei van Auckland naar Aitutaki en komen een dag vroeger aan, nl. 2 mei!! Terwijl we dit reisverslag schrijven zitten we dus eigenlijk al op Cook! 2 en 3 mei maken we dus 2 x mee. Dit komt omdat je de internationale tijdzone/datumgrens doorkruist. Op Cook is het 12 uur vroeger dan in Nederland. Wifi op Cook is superduur, dus we zullen weinig online zijn. Af en toe zullen we wel een foto op Facebook plaatsen om jullie op de hoogte houden van onze activiteiten (strand, snorkelen of in de hangmat)! Op 25 mei vliegen we door naar LA. Maar dat is voor het volgende reisverslag!

Tot de volgende!

Liefs Robin en Ilona.