26/7

Na 2 dagen Miami Hollywood, halen we de camper op. Een grote deze keer, tenminste voor ons doen dan. Op de camping zijn we nog steeds de kleinste! We doen boodschappen en rijden Miami uit tot het beginpunt van de route door de Everglades. Het is weer even wennen na een maand of 3, weer in een camper. De volgende dag rijden we de Tamiami trail, dwars door de Everglades en we zien onze eerste krokodillen in het wild. Op meerdere plekken. In de namiddag regent het, dus een tochtje door het moeras met een airboat moet tot de volgende dag wachten.

27/7: We rijden terug naar Coopertown om met de airboat mee te gaan. Een tochtje van 45 minuten door de Everglades. Het gaat superhard en af en toe stoppen we voor uitleg over het moeras of als we krokodillen zien. Er zitten er echt veel, ook een paar met jonkies. Als we terug zijn mogen we nog even een baby krokodil vasthouden. Het voelt verrassend zacht. Daar kunnen later mooie schoenen of een tas van worden gemaakt????. We gaan door naar Key Largo, het eerste eiland van de Keys en maar een uur en half rijden. We vinden een camping aan het water en een plek aan het strand. We kunnen zo de camper uit en de zee in! Da's lekker want het is verzengend heet! De zonsondergangen zijn hier prachtig.

30/7: we gaan door naar de volgende bestemming: Islamorada. Alleen lukt het niet om hier een camping te vinden, dus rijden we door naar Big Pine Key. Daar vinden we een camping aan het water. Er lopen herten over de camping, key deer, zoals ze ze hier noemen en ze zijn beschermd. Ze zijn totaal niet bang en komen bijna tot in de camper kijken of je iets te eten hebt. We gaan naar Key West, het beroemdste eiland van de Keys en het meest zuidelijke puntje van Noord Amerika. We hebben een camping iets buiten Key West en huren fietsen zodat we niet iedere keer alles van de camper moeten loskoppelen als we weg willen. Het zijn hele hippe beachcruisers! Het is ca 6 km fietsen, maar met een temperatuur van 35 graden voelt het als 60 km. Wat is het hier warm! Het is wel een mooie route, langs strand en zee. Key West heeft nog heel veel oude houten huizen en bepaald soort hippie sfeer. We gaan naar het "most southern point", waar de beroemde boei staat om een foto te maken, maar dan moet je wel in de rij! Vanaf hier is het maar 144 kilometer naar Cuba. We eten een hamburger bij het Hardrockcafe. De frisdrank wordt bijgevuld tot je niet meer op kan. Na 3 emmers cola hebben we echt wel genoeg! We lopen nog wat rond en op het heetst van de dag fietsen wij terug! Kleddernat en uitgeput komen we terug bij de camping, waar we eerst een half uurtje in de camper zitten onder de airco! De volgende dag besluiten we het anders aan te pakken met fietsen. We nemen de strandspullen mee zodat we onderweg een frisse duik kunnen nemen. We doen koffie met lime pie, de specialiteit in Key West. En fietsen langs de mooie houten huizen. Daarna naar het strand voor een verkoelende duik in zee, nou ja verkoelend, het water voelt als een warm bad, dus afkoelen doe je niet echt. Volgens goed gebruik hier fietsen we in onze badkleding terug naar de camping.

3/8: We gaan terug noordelijk, naar Sugar Loaf Key. Een hele rit!! 35 km. Dat is zo heerlijk, geen ellenlange afstanden meer, dat hebben we genoeg gedaan! Heerlijk relaxt, je parkeert je camper, klapt de stoel uit en klaar ben je. Heerlijk aan het water, een afdakje, meer heb je niet nodig. Behalve muggenspul!! Ze hebben hier de kleine variant, no see um's genaamd. De naam zegt het al, je ziet ze niet, maar je voelt ze wel. Ze bijten, maar er blijft geen muggenbult achter. Maar ze zijn erg gemeen. Het meer is heel helder, maar Robin heeft een verhaal in de krant gelezen van een meisje dat ging zwemmen in een meer en toen was er een parasiet door d'r neus naar binnen gegaan en die vrat d'r hersenen aan!! Er wordt dus niet in het meer gezwommen, we zijn sowieso toch meer fan van de zee!

5/8: van Suger Loaf Key terug naar Key Largo. De camping waar we op de heenweg ook hebben gestaan. Onze plek aan het water en strand is nog vrij. Over een week zijn we thuis, we kunnen het ons niet voorstellen! We doen niet zoveel, behalve in en uit het water met het luchtbedje, lezen en bootjes kijken die voorbij varen. Amerikanen laten graag zien dat ze spullen hebben, enorme buitenboordmotoren achter kleine bootjes. Ook onderweg weet je niet wat je ziet. Campers zo groot als vrachtwagens met daar achter een boot, een auto of een golfkarretje. Stel je voor dat je naar de wc/douche moet lopen!

9/8: We leveren de camper weer in! Onze laatste reisdagen brengen we door in Miami Beach. We hebben een hotel op Ocean Drive, daar waar de meeste "reuring" is. Maar eerst maar eens daar zien te komen. Het is een half uurtje met de taxi maar daar rekenen ze wel $ 75 voor!! Openbaar vervoer is er nagenoeg niet in Miami, eigenlijk in heel Florida niet. Het camperverhuurbedrijf geeft aan dat het bijna niet te doen is met openbaar vervoer en het duurt het ca 4 uur! Dus met de taxi naar Miami Beach. Het is ook hier weer erg warm, 35 graden. We nemen een kijkje op het strand en gaan 's avonds heerlijk Italiaans eten.

10/8: we doen een Art Deco Walking tour, langs vele mooie Art Deco gebouwen die Miami Beach rijk is. Verder genieten we nog even van onze een na laatste dag!! Bij alles denken we,het laatste diner tijdens onze reis etc!

Na 11,5 maand of 346 dagen zijn we bijna thuis. Morgen vliegen we vanaf Miami naar Londen en van Londen naar Amsterdam. Het is een fantastisch avontuur geweest en we hebben genoten van iedere dag. We hebben 14 landen doorgereisd, in totaal 83.000 km afgelegd inclusief vluchten (ter vergelijking: de omtrek van de aarde is 40.000 km) en in 80 verschillende hotels, hostels, guesthouses, casa’s en pensions geslapen. We hebben bijna 20 verschillende vervoersmiddelen geprobeerd en we hebben samen zo'n 150 boeken gelezen. We hebben genoten van de vrijheid, het kennismaken met andere culturen, nieuwe mensen ontmoeten en van elkaar. We zijn allebei maar 1 x echt ziek geweest, een voedselvergiftiging (Ilona) en griep (Robin). Vaak krijgen we de vraag wat we het leukst vonden of welk land het mooist was, maar daarop kunnen we geen antwoord geven. Ieder land is verschillend en heeft z'n eigen mooie, bijzondere dingen. Azië is makkelijk reizen en goedkoop en zo anders. Maar Australië met z'n dieren en free camping plaatsen was ook geweldig, Nieuw Zeeland met z'n overweldigende natuur. Aitutaki, Cook Islands was een echt een plaatje zoals in de reisgids. Cuba heeft onsheel erg verrast. Amerika is groot in alles en Mexico was gewoon relaxt. Een favoriet kunnen we dus niet opnoemen. Er is op familie en vrienden na niet veel dat we hebben gemist, omdat er zoveel andere nieuwe spannende dingen waren, maar zo aan het einde van de reis begonnen we wel erg te verlangen naar andere kleren (iets meer keuze), een lekker bed, je eigen kussen en lekker eigen spullen om je heen. Je leeft een jaar uit een backpack die je gemiddeld iedere 3 dagen moet uit- en inpakken. Onderweg besef je ook wel dat het helemaal niet zo slecht is in Nederland, je kunt alles kopen, als je de kraan open doet komt er altijd water uit en er is altijd elektriciteit. En er is altijd een systeem om op te terug te vallen. en zelfs de zomers kunnen tropisch zijn hebben we gelezen. We hebben gemerkt dat we een paar basis dingen nodig hebben voor een fijn verblijf: een schone kamer met een douche en een schoon bed en wifi voor de contacten met het thuisfront. We hebben nog 2,5 week om te acclimatiseren en bij te kletsen met familie en vrienden voor we weer aan de slag moeten. Ons huis moet weer worden ingericht (persoonlijke spullen staan op zolder). Ook de minder plezierige dingen zoals administratie en belasting moeten worden gedaan. En echt nodig: een bezoek aan de tandarts en de kapper staan ingepland. Het was echt een unieke ervaring, een once in a lifetime reis. Het leert je zaken los te laten en niet meer zo veeleisend te zijn, je wordt een stuk makkelijker.

Er wacht ons nog een lastige taak: een fotoboek maken van deze reis, maar hoe vat je 11,5 maand samen in een fotoboek? We hebben duizenden foto's, dus dat wordt nog een hele klus. We hopen dat jullie hebben genoten van onze verhalen en foto's, wij hebben er in ieder geval een mooi naslagwerk werk aan over gehouden, en het was leuk om de reacties te ontvangen. We hopen snel live bij te kunnen praten met iedereen, want dat hebben we wel gemist.

Liefs Robin en Ilona