Thailand

Een verslag vanuit onze volgende bestemming: Thailand.

Vanuit Siem Reap, Cambodja, vertrokken met de bus naar Bangkok. Een rit van 8 uur normaal gesproken. De bus rijdt naar de grens, daar wordt je eruit gezet en moet je te voet de grens over. Je zou denken dat Thailand het beter op orde heeft dan bijv Cambodja, maar dat is dus niet zo. We hebben er 6 uur over gedaan om Thailand binnen te komen!! 6 uur in de rij in de zon. Alsof het een soort test is of je toch echt wel naar Thailand wilt!! Daarna moet je nog 4 uur in de bus naar Bangkok. Bangkok is overweldigend, je wordt hier als toerist danig op de proef gesteld. Ik zal een voorbeeld schetsen. De eerste ochtend besluiten we te voet het Koninklijk Paleis en de tempel of Dawn te bezoeken. We lopen ons hotel uit met een plattegrond en direct staat er een tuk tuk chauffeur voor ons die vraagt waar we naar toe moeten. We leggen uit wat onze plannen zijn en hij geeft aan dat het goed is dat we dat vandaag doen omdat de volgende dag het paleis is gesloten voor een ceremonie. Hij kruist van alles aan op de kaart, de top bezienswaardigheden in Bangkok en hij kan ons voor 20 baht (0,50 eurocent!!!) de hele rit aanbieden. Wat hij er niet bij vertelt is dat je dan langs 3 of 4 winkels gaat waar hij brandstofcoupons krijgt omdat hij weer van die oliedomme toeristen heeft weten mee te lokken. Als hij zijn coupons eenmaal heeft laat hij je gewoon achter. Wij waren hierop voorbereid dus hebben netjes geweigerd, maar dit moet je zo'n 15 keer doen en je wordt steeds ietsje minder vriendelijk. Bij het paleis aangekomen, te voet want het was maar een kwartiertje lopen, trappen we er toch weer in. We keken even op de kaart waar de ingang precies zat. Foute boel direct tuk tuk chauffeurs op je nek. Maar er was een man, hij was leraar (had geen tuk tuk) en die vertelde ons dat het paleis dicht was tot 15 uur 's middags omdat de Koningin er was. We konden beter eerst naar de tempel of Dawn, en dan met de boot naar China Town en dan 's middags na 15 uur naar het Paleis. Hij tekende van alles op onze kaart! Niet op die pier de boot nemen, want daar vragen ze te veel aan toeristen (1500 baht - 37, 50 euro), maar die pier nemen etc. En ja hoor hij roept zijn vriend die een tuk tuk heeft!!! We hadden het eigenlijk moeten weten, als ze een pen bij hebben, doorlopen! We bedanken en gaan naar het Paleis, wat gewoon open is! Weer een kletsverhaal dus. We lopen na het bezoek aan het paleis naar de pier en nemen de boot naar China Town. Dit is een halte, dus gratis (en niet 1500 baht!!). Als we de Tempel of Dawn en China Town hebben bezocht nemen we de boot terug naar het hotel (10 haltes). Kosten voor een kaartje: 15 baht: 0,40 euro!). Zo gaan ze hier dus met toeristen om: wandelende geldmachines! Als je hier rekening mee houdt en je niet laat flessen, is Bangkok leuk. Het eten is weer veel op straat, de lekkerste saté, noedels en een bananenpannekoek toe: 2,50 per persoon. De meest bijzondere figuren lopen hier voorbij.
We hebben ook een georganiseerde fietstocht gedaan in Bangkok, door Chinatown, waar je door steegjes fietst die je zelf echt niet vindt. Je fiets bijna door de huiskamers van de bewoners. Wij zijn in een tempel geweest met de grootste zittende boeddha van Bangkok en de grootste bel van Thailand, die moet de 3 X luiden voor geluk en gezondheid en nog iets. Het bureau dat de tours organiseert is van een Nederlander: Co van Kessel. De volgende dag vertrokken met de nachtbus naar Chiang Mai. Bus kwam al om 5 uur aan in Chiang Mai en gelukkig konden we al in onze kamer, da's pas service! In Chiang Mai struikel je letterlijk over de tempels. Op iedere hoek van de straat staat er een. De eerste dag een fiets gehuurd en Chiang Mai per fiets verkend, niet echt een mooie stad. De volgende dag naar Doi Suthep, een tempel bovenop de berg, en de attractie hier. Het vervoer gaat per taxi, die een combinatie is van een auto en tuk tuk. De tempel was mooi, maar zo enorm commercieel met kraampjes ed, niet normaal. Bovendien hebben we het wel een beetje gehad met de tempels. Al je er al zoveel hebt gezien, wordt je een beetje 'tempel-moe'. Ik weet dat het verwend klinkt, maar zo voelt het. De volgende dag met de trein naar Ayatthuya. Dit is de voormalige hoofdstad van Thailand en staat op Unesco's werelderfgoedlijst. Zoals in Thailand gebruikelijk is duurde de reis geen 10 uur, maar 12 uur en was de temperatuur ingesteld op vriesstand. Ons guesthouse was een pareltje: een origineel Thais teak huis en we waren de enige gasten! Heerlijk. De stad verkent op op de fiets, dit is goed te doen, het enige lastige is het links rijden. Je zou verwachten dat ze hier beter Engels spreken dan in Vietnam of Cambodja, maar dat valt toch nog tegen. We probeerden bij het eten een witte wijn te bestellen, maar we kregen het wachtwoord van de Wifi! Om het gemakkelijk te maken dan toch maar bier gedronken. 1 dag was precies genoeg om Ayutthaya te zien. De volgende dag naar Kanchanaburi, naar de brug over de River Kwai en de tijgertempel. De brug is indrukwekkend, het jammere is dat ze er een kermis van hebben gemaakt. Ze rijden met een boemeltreintje!!! in felle regenboogkleurtjes over de brug. Je gelooft gewoon je ogen niet. We zijn ook langs het kerkhof geweest waar de slachtoffers begraven liggen. Er zijn veel Nederlandse slachtoffers gevallen tijdens de bouw van deze brug in de tweede Wereldoorlog. De volgende dag naar de tijgertempel geweest. Hier worden tijgers opgevangen en verzorgd door monniken. Je mag ze ook aaien en dat was echt super. We vragen ons wel af hoe ze ze zo rustig houden. Ze geven aan dat ze 's middags slapen en gewend zijn aan mensen, daarom kan dit. Het kan best dat er door het eten een beetje slaapmiddel wordt gedaan, maar ze zagen er in ieder geval super verzorgd uit.
De volgende dag zijn we aan onze reis naar het zuiden, de eilanden, begonnen. Een lange reis per mini-van en slaapbus en als afsluiter een boottocht van 2 uur. Het eerste eiland dat we aandoen is Koh Tao. Koh Tao is een paradijselijk eilandje aan de oostkust van Thailand met veel duik- en snorkellocaties. We hebben een resort gevonden aan het strand, we verblijvenin een gardenbungalow. Omdat het laagseizoen is kun je onderhandelen over de prijs. Lekker aan het strand gelegen en alles wat we al hebben gezien en gedaan eens rustig over ons laten komen. Ook al moet je niets en hoef je niet te werken, het is op een bepaalde manier toch vermoeiend. Met een longtail boot hebben we een dagtrip gedaan langs alle mooie baaien van het eiland, heerlijk relaxt en gesnorkeld. Na 5 dagen naar het volgende eiland: Koh Phagnan. Ons resort is als uit een brochure, wit zand, aqua blauwe zee, een zwembad dat uitkijkt over zee en palmbomen op het strand.
Tot nu toe was Thailand niet onze favoriet, je kunt echt merken dat ze hier al lang toeristen over de vloer hebben, ze hoeven er geen moeite voor te doen. Geen vriendelijkheid, chagrijnige bediening en ontvangst, maar hier in Sunset Cove op Koh Phagnan is het er eindelijk weer! Stralende lach, gastvrijheid, blij dat je er bent. Het verschil ten opzichte vanVietnam en Cambodja was enorm, daar staat toerisme nog in de kinderschoenen en doen de alle moeite en zijn ze heel blij dat je hun land komt bezoeken. In Thailand kregen we dat gevoel niet, tot nu toe! Heerlijk. Wij genieten nog van een maand Thailand, met hopelijk nog veel mooie eilanden, maar dat lezen jullie in ons volgende verslag! Blijf reacties sturen, heel leuk om te lezen!

Cambodja

We zijn in een nieuw land, het 2e van onze reis! Vanaf Phu Quoc zijn we met de boot naar Ha Tien gegaan. Vanaf daar de bus naar de grens van Cambodja. Visumpapieren vooraf ingevuld. Aan de grens moet je uit het busje en moet je te voet de grens over. Hier moet je wachten tot grenspolitiealles heeft kunnen bekijken. Dan ga je te voet door naar een volgend hokje (paspoort hebben zij dan nog). Vervolgens iedereen terug in het busje en na 150 meter iedereen er weer uit. Hier moet je bij de 'dokter' een ingevulde gezondheidsverklaring inleveren. Voor 2 dollar krijg je dan een bewijs dat je gezond bent, zonder dat ie ook maar is opgestaan! Daarna iedereen weer in busje (nog steeds geen paspoort of visum) en na 150 meter iedereen er weer uit, om dan uiteindelijk je paspoort met visum te krijgen ! Bus weer ingeladen en dan een stuk door niemandsland, waar opeens 4 grote casino's opduiken!! We weten nu wat de 'dokter' met de door ons betaalde dollars doet. En dan 200 meter verder mag je eindelijk Cambodja in! Vanaf de grens naar Phnom Penh is het zo'n 5 uur rijden, door prachtig landschap. Het busje was voor max 13 personen, maar er kwamen steeds meer mensen in. Aan het eind hadden we 22 mensen, een haan en bagage in het busje. Onze chauffeur hield nogal van doorrijden en inhalen, dus na zo'n 10 bijna doodervaringen kwamen we een uur eerder aan in Phnom Penh dan gepland.

De eerste dag hebben we een aantal van de vele tempels bezocht, waaronder de Silver Pagoda, waar5000 massief zilveren vloertegels liggen. Ook het koninklijk paleis bezocht. Het is hier zo'n 35 graden, en voor een bezoek aan de tempels moet je lange mouwen aan, heerlijk!
's avonds hebben we bij een Italiaans restaurant een heerlijke pizza gegeten en wijn gedronken! Ondanks dat het eten hier geweldig is, is het wel lekker om eens iets anders dan noedels of rijst te eten.

De 2e dag met een tuk tuk naar de Killing Fields. Erg indrukwekkend, er zijn hier tussen 1975 en 1979 onder het regime van de Rode Khmer 3 miljoen mensen vermoord op een verschrikkelijke manier. Dat is een kwart van de hele bevolking! Iedereen in Cambodja is wel een of meerdere familieleden kwijt geraakt. Er is veel armoede in Cambodja, ook mede door dit regime. Er zijn veel zwerfkinderen en veel mensen die slachtoffer zijn van de landmijnen die de Rode Khmer heeft gelegd. We proberen iedere dag iemand te helpen, maar we kunnen ze niet allemaal helpen, en dat valt zwaar. Desondanks maken de mensen wel een gelukkige indruk.

De munteenheid van Cambodja is Riel. Als je geld gaat halen bijeen geldautomaat komen er echter Amerikaanse dollars uit! Je krijgt riel terug als ze bijvoorbeeld een halve dollar terug moeten geven, je krijgt dan een deel in dollars terug en de 50 cent in riel (1 dollar is 4000 riel).

Na Phnom Penh zijn we met de bus vertrokken naar Battambang, het platteland van Cambodja. De eerste dag dat we er waren is Ilona ziek geworden, een voedselvergiftiging denken we. De eerste dag daarom maar in het hostel gebleven. De tweede dag hebben we met de tuk tuk de omgeving verkend, mooie tempels, killing cave die door de Rode Khmer werd gebruikt en de bamboo train. Dit is een geïmproviseerd bamboe ding op de rails. Als er iemand van de tegenovergestelde richting komt moet er iemand van de rails af, afhankelijk wat de vracht is. De rails ligt niet helemaal recht en sluit niet naadloos aan, maar het is super, net een achtbaan, maar dan zonder veiligheidsriem! Dwars door de rijstvelden. Af en toe een koe op de rails. We zijn hier ook bij de enige wijnmakerij van Camodja geweest, een familiebedrijf waar alles met de hand wordt gedaan. Niet verwonderlijk dat de wijn hier heel duur is voor Cambodjaanse begrippen. $ 15,-, voor mensen hier een maandsalaris. De mensen van Cambodja zijn ongelooflijk vriendelijk. Ze vermelden op internet: the biggest treasure of Cambodia is their people, dit is absoluut zo!

We hadden via het hostel fietsen, dus ook de omgeving verkend met de fiets. Battambang zelf stelt niet zo heel veel voor, maar de omgeving is ontzettend mooi. 's middags dan toch maar eens een bezoekje aan de Cambodjaanse kapper gewaagd om Ilona d'r haar te verven. De eigenaar van het hostel had in Khmer opgeschreven wat haar verven is en de kleur donkerbruin. Deze kleurhadden ze niet, maar als ik over een uurtje terugkwam zouden ze het gaan kopen, wat een service! Na een uur stonden ze al te wachten. Wassen, verven en föhnen voor 5 euro, da's geen geld en nog een hoofdmassage toe!

Zondag met de bus naar Siem Reap, Angkor Wat. We hebben hier een mooi hostel met een zwembad, hier zijn we een weekje gebleven omdat we minstens 3 dagen Angkor wilden bekijken. De eerste dag Angkor hebben we een korte route genomen. De tempels liggen erg ver uit elkaar, over 25 km2, dus je bezoekt er dan 3. Angkor Wat, Angkor Tom en Ta Prohm. Het is onmogelijk te omschrijven hoe mooi het is. De foto's spreken voor zich. Je wordt met een tuk tuk naar de diverse tempels gebracht. De volgende dag de lange tour. Cambodja heeft Angkor Wat aan Vietnam verkocht, de huidige regering heeft het erfgoed gewoon verkocht. De mensen hier zijn daar zwaar teleurgesteld over en dat is natuurlijk wel te begrijpen.

Heerlijk 2 dagen geluierd aan het zwembad enmorgen vertrekkenmet de bus naar Bangkok! Weer een nieuw land voor de komende 6 weken! Ons volgende verhaal zal dan ook uit Thailand komen.

Onze mening over Cambodja:
- ondanks het leed dat hier heeft plaatsgevonden, kijken ze vooruit en timmeren hard aan de weg
- weinig oude mensen (door het regime van de Rode Khmer)

- de mensen zijn de grootste schat van Cambodja
- ze zijn arm, maar gelukkig en zijn erg trots op hun land en blij dat je het land bezoekt
- binnen 5-10 jaar een geweldige vakantiebestemming!

Vietnam: Mui Ne, Ho Chi Minh City en Phu Quoc

Ons laatste reisverslag uit Vietnam! Wat is deze maand omgevlogen! Morgen vertrekken we naar een nieuw land: Cambodja. Maar eerst het vervolg van Vietnam: Vanuit Hoi An zijn we met de slaapbus naar Nha Trang gegaan, een rit van 12 uur en we zagen er, gezien onze vorige reis met de slaapbus die een beetje gammel was en kapot ging, best tegenop. Maar deze keer ging het super, door de kamikaze chauffeur die we hadden hebben we er zelfs een uur korter over gedaan! De bus was schoon en netjes en we hebben best redelijk geslapen. In Nha Trang ontbijt aan het strand (hiervoor hadden we tijd omdat we een uur eerder waren) en daarna door in een zitbus naar Mui Ne, een rit van nog eens 4,5 uur. Ons hostel in Mui Ne lag aan de zee, als je 'z avonds in bed lag hoorde je de golven, heerlijk.
Mui Ne staat bekend om z'n zandduinen (zie foto's), we hebben een tour gedaan met een Jeep. De chauffeur sprak zoals ongeveer 90% van de bevolking geen Engels, maar wilde wel allerlei dingen laten zien. Zijn tekst: stop, take picture, dat was al. Al het andere was onbegrijpelijk. De zandduinen waren in 1 woord adembenemend en bijna onwerkelijk. Verder heeft Mui Ne niet zoveel te bieden en hebben we lekker van de zon en de zee genoten. Na 3 dagen zijn we met de bus vertrokken naar Ho Chi Minh, oftewel Saigon.

Tsja, wat zullen we eens over Ho Chi Minh zeggen. Heel druk, veel neonlicht, lawaai, en jonge meiden die bepaalde diensten aanbieden aan meestal oude mannen. Tel daarbij op de straatverkopers en bedelaars en je hebt een redelijk beeld. Je kunt hier 24/7 eten, drinken, winkelen (vnl nepspullen). We zitten in het backpackersdistrict, waar er weer geweldig streetfood te verkrijgen is en je heerlijk op terras kunt zitten en mensen kijken. De stad zelf is niet mooi, maar de omgeving zoals de Mekong Delta wel. Het is een goede uitvalsbasis voor tours. De Mekong delta was bijzonder om te zien. Drijvende dorpen, markten, vissers, te veel om op te noemen. We hebben een tour gedaan met een boot die ons naar de delta van de Mekong bracht. Je krijgt een blik in het leven van de mensen die aan de Mekong wonen. We hebben een fabriekje bezocht waar ze snoepjes maken van kokosnoten, het hele proces kon je zien, en allemaal op zo'n 20 m2. De hele familie werkt mee. Tussen de snoepjes lag een slang van bijna 4 meter!! Ilona heeft 'm om d'r nek gehad, Robin wilde liever een foto maken! Vervolgens ga je met een roeiboot verder de smallere kanalen van de Mekong in. De afsluiter met traditionele muziek mocht wat ons betreft overgeslagen worden, maar we hebben het netjes uit gezeten, wat niet meeviel!
De volgende dag hebben we de Cu Chi tunnels uit de oorlog bezocht. Heel massaal, maar wel indrukwekkend. 's avonds toen we klaar waren met eten liepen we Ben en Catherine tegen het lijf, een Engels koppel die tegelijk met ons in Hanoi en Hoi An waren. In een stad van 9 miljoen inwoners en elkaar dan toch tegenkomen, hoe bijzonder is dat. Onder het genot van een Saigon biertje bijgekletst. Hier kun je nog eens een rondje geven: 4 halve liter flessen voor 1,60 euro! Je zit dan wel op een kabouterkruk, maar een kniesoor die daarop let. Meteen weer afscheid moeten nemen, want wij gingen de volgende dag naar Phu Quoc. Vlucht om 6 uur 's ochtends, taxi om 4 uur naar de luchthaven.

We vlogen met een klein propeller vliegtuigje en bij aankomst op de luchthaven Duong Dong stond iemand van het resort ons al op te wachten, goed geregeld allemaal. Het is regenseizoen in zuid Vietnam, en niet alle wegen zijn verhard, de rit in het busje naar Mango Bay was een behoorlijke uitdaging. Vol kuilen en diepe plassen. Aan het begin van het resort kan de auto niet verder en wordt je verder gebracht met de scooter door iemand anders van het resort, met z'n drieën op de scooter. Bij aankomst konden we nog niet in onze bungalow, maar kregen we omdat het zo vroeg was een ontbijt, aan zee.... Het is hier zo mooi, echt een paradijs. We hebben een bungalow met een veranda met ligbedden vanwaar je uitzicht hebt op zee. De badkamer is met regendouche en is deels open. Als je onder de douche staat kijk je zo in de tuin. Beter dan dit krijgen we echt niet. We verblijven hier 6 dagen, echt heel naar :-) we hebben een snorkeltocht gedaan met een boot die langs allerlei eilandjes gaat. Bovendien vaar je langs de parelvissers, die hun werk en huis op het water hebben. Ook de lokale markt hebben we bezocht, een hele belevenis.

Het resort is een natuurresort, alleen natuurlijke materialen worden gebruikt, ze verbouwen eigen groente etc. Het personeel komt van het eiland zelf en hebben hier onderdak en krijgen in het laagseizoen iedere dag Engelse les. Dat is te merken, je kunt hier gewoon iets bestellen en dan krijg je gewoon wat je bedoelde! We hebben al anders meegemaakt, tomatensoep bestellen en dan vissoep krijgen.... Je hoeft hier niet met handen en voeten dingen uit te leggen. Bovendien hebben ze 1 (!) dag per week vrij. In Vietnam werkt bijna iedereen 7 dagen per week en hebben ze geen vakantiedagen. We zijn ook even verlost van de straatverkopers. In Ho Chi Minh was het zo erg, ze stonden bijna in de rij aan je tafel. Zonnebrillen, waaiers, boeken, sigaretten noem maar op. Steeds weer no thanks, maar ze geven niet zo maar op, als je geen zonnebril wilt (een echte Ray Ban voor 4 euro, Tuurlijk!), dan toch zeker wel een waaier of een aansteker? En dan proberen ze als laatste nog, op fluistertoon, marihuana? Zelfs oude omaatjes! Ze denken dat iedere Europeaan dagelijks een dikke joint rookt waarschijnlijk. Dus dat er hier even geen verkopers zijn is heerlijk!

De open badkamer is wel even wennen! 's Avonds hadden we altijd een grote gekko in de badkamer, daar moet je best even aan wennen! Als je de badkamer binnenkomt gaat ie achter de spiegel zitten.

Morgen zit onze tijd op Phu Quoc en ook in Vietnam er op. Zondag vertrekken we naar Cambodja. Met de boot naar Ha Tien, dan met de bus naar de grens van Cambodja. Daar moet je uit de bus want je moet lopend de grens over en je visum regelen. Dan aan de andere kant neem je een bus die je uiteindelijk naar Phnom Penh brengt. Na Phnom Penh volgen Battambang en Angkor Wat. Maar eerst nog even genieten van onze laatste avond in Phu Quoc, in Mango Bay resort. Ons volgende reisverslag uit Cambodja volgt over een week of 2.

Korte samenvatting van onze eerste maand:
- We beginnen te beseffen dat dit geen gewone vakantie is. Maar dat we nog heel lang mogen genieten van al het moois dat we nog gaan zien
- We worden steeds behendiger in het inpakken van de backpacks
- Wat eten betreft zijn we echt op het verkeerde continent geboren
- Iedere dag weekend bevalt heel goed
- Vietnam is een geweldig land, gastvrije vriendelijke mensen. Leuke prijzen en veel te zien. Halong Bay en Hoi An waren onze favorieten

Groetjes,
Robin en Ilona

Vietnam: Hue, Danang en Hoi An

Sinds ons vorige verhaal zijn we 3 steden verder en hebben we veel gezien. We zijn uit Hanoi naar Hue gegaan met de slaapbus. Op het plaatje zag de bus er natuurlijk beter uit dan in het echt. De bus is gemaakt voor Aziaten, en die zijn doorgaans wat kleiner dan Europeanen. De rit zou 14 uur duren was gezegd, maar door het slechte weer en de daardoor slechte wegen in de bergen en motorpech heeft de rit 20 uur geduurd. Wat een rit! Maar uiteindelijk hebben we redelijk geslapen en als je dan in je hostel in Hue aankomst en je wordt allerhartelijkst verwelkomd met een koud handdoekje, een glas lemon juice en stralend personeel, ben je die busreis zo vergeten. Hue is een mooie stad met als beroemdste bezienswaardigheid de Citadel. Deze is grotendeels verwoest door de Amerikanen in de oorlog, maar wat er van over is hebben ze of wordt opgeknapt. De volgende dag hebben we een scooter gehuurd en wat tombes bezocht en zijn we 's middags naar het strand gereden. Ja het leven is hier zwaar. In Hue ontmoeten we ook weer Chris en Bri die we op de boottrip naar Halong Bay hadden ontmoet. Samen gegeten en ons gesprek voortgezet in de Brown Eyes bar (open till the last one passes out!). De 2e avond in Hue weer een bijzonder avondeten gehad. We werden uitgenodigd door de eigenaar van het hotel, zijn oom zou vertrekken naar Hanoi en gaf een afscheidsborrel. We hadden er niet op gerekend dat we moesten blijven eten.We hebben maar niet alles geproefd, omdat we niet alles konden herkennen. Rijst is altijd veilig ener was heerlijk vlees (kan best hond geweest zijn, maar het was lekker).Na 2 nachten Hue verder gereisd naar Danang met de trein. Een van de mooiste treintrajecten van Vietnam. Danang was slechts een tussenstop, er is niet heel veel te zien, maar het heeft hele mooie stranden (waaronder China Beach). Het leukste was wel dat 's avonds toen we gingen eten en we wilden afrekenen, ze niet konden teruggeven omdat er geen wisselgeld was, maar dan geven ze gewoon kauwgompjes terug! Vanuit Danang naar Hoi An, waar we gisteren zijn aangekomen. Hoi An is super, we hebben, zoals iedereen hier doet, fietsen gehuurd. Een fiets kost hier $1,- per dag. Het verkeer moet je even onder de knie krijgen, het is iets drukker dan in Axel zeg maar, en voorrangsregels hebben ze niet echt. Het grootste voertuig heeft voorrang....... Maar we slaan ons er best aardig doorheen. Het is zo heerlijk om door het oude centrum te fietsen. Het centrum staat met ca. 800 gebouwen op de werelderfgoedlijst van Unesco. 's Avonds is het oude centrum verlicht met lampionnen. Echt zo mooi om te zien. Het eten is ook hier weer geweldig en kost slechts 8,- voor z'n tweeen incl. drank. Een biertje kost hier 0,80 euro (halve liter). Het hostel dat we hier hebben is ook weer super, met een mooie kamer met balkon, een zwembad en een geweldig ontbijt. De gastvrijheid is hier ongekend. We zijn voor het leven verpest door zoveel vriendelijkheid en gastvrijheid. Daar kunnen ze bij ons nog een puntje aan zuigen. We blijven 4 dagen in Hoi An en vertrekken dan met wederom een slaapbus naar Mui Ne, met zijn beroemde zandduinen en zonsondergangen. Daar blijven we 2 nachten om vervolgens naar Ho Chi Minh (Saigon) verder te reizen.

Leuke weetjes Vietnam:

* Als je geld gaat pinnen ben je direct miljonair. € 40,- is namelijk 1 miljoen Dong. Er komt wel maximaal 2 miljoen Dong uit de automaat per dag, maar hier kun je het best een tijdje mee uitzingen.

* Overal, echt overal is free Wifi. In ho(s)tels, bars, restaurant. Nergens een wachtwoord voor nodig, zogemakkelijk. Dat zou bij ons ook wel handig zijn..........

* Als vrachtwagenchauffeur mag je hier maximaal 2 (!!) mensen per jaar dood rijden. Anders nemen ze voor een tijdje je rijbewijs in............

Good morning Vietnam!!

Hierbij ons eerste echte reisverslagje. Zondag na een hele lange reis aangekomen in Hanoi. Het was vreemd op na bijna 24 uur opgewacht te worden op de luchthaven door de chauffeur van het hostel, die een bord heeft met jouw naam! De eerste indruk van Hanoi? Scooters, chaos, lawaai, geen verkeersregels, maar ontzettend leuk. Genoten van de oude markt, heerlijk gegeten en gedronken. Een biertje kost hier 0,80 euro en een maaltijd heb je voor 2,00 euro.

Gisteren en vandaag een 2 daagse boottrip naar Halong Bay gemaakt. Dit stond hoog op ons verlanglijstje en het was alles wat we er van hadden verwacht. Kijk maar naar de foto's, dan snap je waarom. Heerlijk relaxed op het bovendek naar de sterren gekeken en vanochtend om 6 uur de zonsopgang gezien.

Morgen vertrekken we met de nachtbus naar Hue, de volgende bestemming.

Groeten uit Hanoi!

Nog 1 week!!!

Over exact een week zitten we ergens in de lucht naar onze eerste bestemming Hanoi. We vliegen zaterdagochtend om 7 uur vanaf Brussel naar Londen. Vanaf Londen naar Singapore en vervolgens vanaf Singapore naar Hanoi.

Vandaag geoefend met het inpakken van de rugzakken. En dat viel nog niet tegen! Alles zit erin. Dat ging niet zonder slag of stoot, maar het is uiteindelijk wel gelukt!!

Gisteren hebben we een afscheidsetentje gehad met Robin z'n zus en broer en aanhang, in Zierikzee. Zondag zijn de zussen van Ilona aan de beurt...... We rollen van het ene etenje in het andere etentje of feestje.

We moeten allebei nog 3 dagen werken en dan hebben we gewoon een heel jaar vrij!! Even voor de beeldvorming: een heel jaar flierefluiten, teenslippers, opstaan wanneer je zelf wilt, niet moeten werken, nieuwe landen en culturen leren kennen etc......

Dit zal het laatste stukje zijn vanuit Nederland denk ik. Het volgende is vanuit Vietnam.

We hopen dat jullie zullen meegenieten van onze verhalen en zien jullie over een jaar!

Groeten, Robin & Ilona

Nog 15 dagen!!

Onze vertrekdatum komt steeds dichterbij. Het gaat zo hard ineens. Over 16 dagen lopen we gewoon in Vietnam, Hanoi. Maar we hebben eerst nog wat werk.

We zijn druk aan het opruimen, inmiddels zijn we kind aan huis op de stort. Watheeft een mens toch veel troep. Maar wel fijn om eens grote opruiming te houden. De schuur is ineens 4 x zo groot nu alle troep weg is, de zolder is nog nooit zo overzichtelijk geweest.

Verder heb ik toch nog maar een andere rugzak besteld. Degene die ik had was 55 liter en ik kreeg het Spaans benauwd dat daar alles in moest. Ik weet dat we basic reizen, maar toch niet te basic. Nu heb ik een 70 liter en Robin een 65 liter dus hiermee moet het lukken.

Wat gaan we komende 15 dagen nog doen: tas inpakken en kijken wat er allemaal in kan en wat handig is, laatste spullen opruimen zodat de nieuwe huurders in een opgeruimd huis komen, afscheidsborrels en etentjes en nog 9 dagen werken. De laatste werkdag is op 29/8, daarna heb ik een jaar vrij. Op 2/9/2013 moet ik weer beginnen. Het is zo moeilijk een voorstelling te maken hoe dat zal zijn. Een jaar vakantie, slippers aan, flierefluiten............. Hmmm, gaat vast snel wennen.

Op 01/09 vliegen we vanaf Brussel naar Londen om van daaruit door te vliegen naar Singapore en onze eindbestemming: Hanoi. We hebben een hostel geboekt voor de eerste 4 dagen, zodat we een beetje kunnen acclimatiseren. Daarna zien we wel.

Ik probeer nog 1 bericht te posten voor we vertrekken en daarna kunnen jullie meegenieten van onze avonturen tijdens onze reis.

Groeten!

Robin en Ilona

Nog 4 weken (min een dag)

Hallo allemaal!

Vandaag realiseerden we ons dat we over exact 4 weken in Hanoi zijn. Het gaat heel hard ineens. We hebben er enorm veel zin in. De inentingen zijn zo goed als klaar, Ilona heeft ze allemaal gehad, Robin moet er nog een paar. Het huis is verhuurd, we hebben onderdak voor Tom (poes), kortom we kunnen weg. Nog 3,5 week werken en wat afscheidsborrels en etentjes en dan kunnen we. De tickets zijn ook zo goed als rond, alleen Havana -Guadeloupe, St. Lucia - Miami en de terugreis Miami - Londen - Amsterdam moeten nog geboekt worden, maar dat kan pas in september. We kunnen langzaam aan beginnen met onze rugzak in te pakken en kijken wat we meenemen. Gezien het formaat van de rugzakken zal dit niet heel veel zijn, dat wordt dus praktische kleding! Ook een uitdaging.

We houden jullie op de hoogte!

Robin & Ilona